Digitale operatie kamers in Curaçao

Daar zijn we weer op Dushi Curaçao en de warmte is naast de vriendelijkheid gebleven.

De opdracht

In 2019, een maand voor de opening op 15 november, werd de oplevering gedaan bij het Curaçao Medical Center. Toen hebben we 3 trollies geleverd met iMAS Essentials, Videoroutering en beeldroutering voor de ok’s. Nu ben ik weer terug, en deze keer kan ik met eigen ogen zien wat er van het CMC is geworden. Er zijn storingen ontstaan sinds ons laatste bezoek in 2021. Op het programma staat onderhoud, uitbreiding op zes operatiekamers en drie scopiekamers, en het geven van trainingen. Een uitgebreid palet aan werkzaamheden, en dat deze keer helemaal alleen. Wellicht moet ik toch iets aardiger tegen mijn collega’s zijn…?

In het hotel begrijpen gasten nog steeds niet dat er ook mensen zijn die werken op het eiland. Iedereen wenst je de hele tijd een fijne vakantie. Ach, we noemen het maar weer vakantiewerk dan.

Aan het werk

Op maandag direct kennisgemaakt met drie bekenden en vooral een hoop nieuwe gezichten. Aan de vriendelijkheid en het letterlijk “warme” welkom ligt het in ieder geval niet. Na een meeting met medische techniek, ICT en hoofd OK blijkt er veel niet te werken of niet te worden gebruikt zoals het systeem is bedoeld. Dit levert weer frustratie op bij het personeel, wat direct duidelijk is.

De hoeveelheid spoedoperaties is abnormaal vergeleken met Nederlandse ziekenhuizen. De planning voor dinsdag en de rest van de week kan direct de prullenbak in. Verschillende OK’s met verschillende inrichtingen bieden weinig schuifruimte in de planning. Allemaal niet handig, als je het mij en de gebruikers vraagt. Zo zijn er soms wel drie spoedjes achter elkaar, en kost het letterlijk vijf à zes uur voordat ik op een OK mag. Dit resulteert in vrije tijd in de ochtend, dus lekker snorkelen. Dan in de middag en avond werkzaamheden op de OK.

Papiaments

De voertaal is Papiaments en dat is veel abracadabra… Zo meldt de koffieautomaat ineens: “Drasbak legen”. Ehm, juist ja. Dan nog wat Nederlands, Engels en Spaans. Zo probeert de beveiliging iets uit te leggen over regen en een dak, terwijl ik een pasje kom activeren. Blijkt het een grapje te zijn over mijn achternaam Gotink… Tja, die was zelfs voor mij te ver gezocht, haha.

We boeken vooruitgang

Sommige storingen zijn makkelijk en kosten me tien minuten, tot verbazing van het personeel. Langzaam merken ze dat die Eddy toch best veel kan oplossen, zodat het systeem weer gebruikt kan worden zoals bedacht. Dit resulteert weer in goed contact met de coördinatoren en hoofd OK. Langzaam komen ze met allerlei vragen over andere systemen die ik soms wel en soms niet kan uitleggen of oplossen.

Extra scherm operatie kamer

Zo missen ze al tijden een scherm rechts voor een bepaalde ingreep. Na een uur denken blijkt de oplossing super simpel te zijn met een uitgang van de NDcoder op de chirurgiependel. Ik heb wel eens blije mensen gezien, maar dit maakte mijn dag! Sindsdien kon alles en probeerden ze me zoveel mogelijk te helpen. Je merkt toch dat de andere kant van de wereld bepaalde specifieke ingrepen of issues heeft die wij niet kennen. Wegens allerlei redenen kan ik daar helaas inhoudelijk niet over uitweiden.

Teamwork op afstand

Na drie dagen van 12-14 uur (kon het niet laten) en remote hulp van mijn collega’s zijn op donderdag de meeste problemen opgelost of zitten ze in systemen waar we mee koppelen. Dit pakken ze direct op om op te lossen vóór mijn vertrek woensdag.

In het bijzonder moet ik mijn collega’s André en Tim bedanken voor hun beschikbaarheid in de avonden en soms nacht – of moet ik zeggen: excuses aan de partners. Updaten op afstand heeft zo zijn uitdagingen, maar het is toch gelukt! Zo dacht ik op een ochtend: ik ga snorkelen. Ik had alleen geen bereik op het strand. Heb je weer bereik na een stuk rijden, ontploft de telefoon: ze konden de beelden niet wegschrijven. Gelukkig heb ik een fijne collega die per direct inlogt en het probleem kan lokaliseren. Leermoment: in de ochtend drie keer dubbelchecken of het echt werkt voordat ik ga zwemmen… Nooit gedacht dat dit een leermoment zou worden.

Vrijdag na werktijd probeer ik nog een paar kleine dingen te verbeteren, maar helaas volgen spoedoperaties elkaar op. Ik besluit het op te geven: het is weekend. Maandag pak ik het weer op.

Oh oh… ziek

In het weekend voel ik me slecht en zondag ben ik officieel ziek met een darminfectie. Toch iets verkeerd gegeten? En het ziet er allemaal zo lekker uit…

Tijd om dit blog deels te typen en vooral rustig aan te doen. Tussendoor toch proberen een beetje te genieten en te blijven bewegen. De drone biedt een welkome afleiding om een paar leuke shots te schieten!

Maandags eerst langs de apotheek en dan heeft het toch voordelen in een ziekenhuis te werken. Van alle kanten komen tips en regelen ze het juiste voedsel om me op de been te krijgen. Er is een presentatie van 5 jaar CMC, dat is immer ook deze week.

Trainingen geven

Ik voel me inmiddels goed genoeg om alsnog de beheerderstraining te verzorgen en langs het systeem te lopen. De jongens begrijpen steeds meer van de werking van het systeem en wat te doen bij storingen. Voordeel is dat ze nu vijf jaar praktijkervaring hebben en ik mooi uitleg kan geven aan de hand van eigen voorbeelden.

Dinsdag vooral extra uitleg, vragen beantwoorden en documentatie verwerken. Zo blijft er nog tijd over om wat promotiemateriaal te schieten. Of zijn het de naweeën van ziekte of de warmte?

We gaan nog in gesprek over de toekomst en wellicht tot volgend jaar?! Inmiddels voelt het wel een beetje als thuis en ik offer me graag op natuurlijk.

Op naar huis

Tijdens de vlucht naar huis komt de stewardess ineens met een flesje champagne en lekkernijen. “U bent toch jarig vandaag?” Klopt, alleen lang verhaal: ik ben ziek geworden en die champagne had beter een bouillonsoep kunnen zijn, haha. Toch nog een soort feestelijk einde aan het vakantiewerk!

Te otro bia,

Eddy Gotink Senior Project Teamleider Digital OR Solutions